Vanmorgen uitgeslapen tot 8 uur. Daarna opgestaan en om 9 uur gaan ontbijten. Het is buiten bewolkt, maar het wordt toch nog een warme dag.
|
We gaan eerst naar de grote Maasai markt die één keer per weer in Nairobi centrum wordt gehouden. Het is vlakbij het hotel. Een onvoorstelbare chaos ! Er zitten honderden verkopers met hun waar. We kopen een rieten zebra voor 25 Ksh (ongeveer 25 euro cent), een mooie sisal tas en 2 leren schriftkaften. Daarna ziet Inge een mooie ketting, maar die is iets te lang. We onderhandelen wat, halveren de prijs en de verkoper blijkt bereid om de ketting ter plaatse in te korten. Hij kort de ketting echter niet in, maar maakt deze helemaal opnieuw met een paar kraaltjes minder. In 10 minuten heeft ie een nieuwe ketting klaar. We betalen met het schaamrood op onze kaken 200 Ksh, zeg maar 2 euro.
Inmiddels is het 12:00 en gaan we langs bij gametrackers om nog wat dingetjes te regelen voor de volgende safari. Dan eten we weer een supermarkt broodje in het park en doen nog wat boodschapjes. Op de terugweg naar het hotel lopen we nog een keer over de maasai markt voor wat impuls aankopen. |
Kenia Comfort hotel
$50,- incl. ontbijt
Woensdag 5 oktober 2005
Om 7 uur opgestaan en ontbeten met de restanten pizza van gisteren en verder aan het ontbijt buffet. Rond 8:30 zijn we bij gametrackers. We zijn de eerste van de groep die verwacht wordt en gaan water halen bij de supermarkt. Om 9 uur zijn we terug en ontmoeten de eerste reisgenote: Patty uit België. We gaan samen met haar geld wisselen en ook voor haar water kopen. Als we terug komen zijn de 2 andere reizigers er nog steeds niet. Ze worden via de KLM en via hun hotel naarstig gezocht, maar niemand wordt iets wijzer van al dat gebel. Er gaat iemand naar het hotel toe en wij gaan nog maar een blokje om naar de City market. Patty wil ook wel zo'n sisal tas. De inzet prijs is hoog (3800 Ksh), maar we onderhandelen als profs en weten de tas mee te krijgen voor 1500 Ksh. Iets duurder dan onze eigen tas, maar dit is een markt met een dak erop, dus iets duurder dan een straat markt. Gametrackers belt Inge dat we kunnen vertrekken. De 2 andere reizigers zijn en blijven spoorloos.
Om 11:15 stappen we in onze verlengde Toyota landcruiser, en vertrekken uit Nairobi. De gids heet Daniël en de kok laat zich Augustino noemen. Dit keer rijden we richting het noorden. Meteen valt op dat de omgeving groen is en blijft. We zien bijna geen dorre plaatsen, en de mensen hebben het duidelijk beter dan de mensen langs de weg naar Tanzania. We zien overal elektra kabels, en de mobiele telefoon blijft het gewone doen...
Rond 14:00 zijn we op de eerste camping aan de voet van Mount Kenia. Het is te laat voor onze eerste gamedrive in het Sweetwaters game preserve, dus die rit wordt uitgesteld tot morgen ochtend. In plaats daarvan maken we een begeleide natuur wandeling door de omgeving. We leren planten kennen die kunnen doden, maar ook handenwas planten, en planten die helpen tegen malaria. En tot onze verbazing zit op een half uurtje wandelen van de camping ook een hele kudde colobus apen !
's Avonds hebben we lekker gegeten met aardappeltjes en kip en zijn we om 21:45 de tent ingegaan.
Bantu Camp, Mount Kenya
inclusief
Donderdag 6 oktober 2005
| Om 6 uur op en de tent afgebroken. Om 8:30 passeren we de evenaar naar het noorden en zijn op weg naar Sweetwaters private ranch. Zodra we binnen zijn zien we een kudde zebra's en vlak voor de auto steekt een zwarte neushoorn met een kleintje over ! Wat een schitterend gezicht ! Verderop zien we giraffen, impala's, wrattenzwijnen, parelhoenders en natuurlijk bavianen. We rijden door naar het chimpansee gedeelte. In dit park worden mishandelde en/of verweesde chimpansees opgevangen. Ze zitten in 3 afzonderlijke gedeelten. Het heeft meer weg van een dierentuin, maar goed. We rijden door naar het Samburu nationaal park waar we rond lunch tijd aankomen. Nadat we het park binnen gegaan zijn, struikelen we meteen al over de eeuwige bavianen. Ook zien we neushoorn vogels, impala's, struisvogel, olifanten met een heel kleintje, dik-diks's, gazellen, secretaris vogel, giraffen en zebra's. Op de camping blijkt dat er al tenten klaar staan zodat we onze eigen tenten niet op hoeven te zetten. De camping ligt midden in het nationaal park, dus we zitten goed ! We verkennen het kamp en de omgeving, lunchen en doen voorlopig even niets. |
Samburu camp, samburu n.p.
inclusief
Vrijdag 7 oktober 2005
Vannacht rottig geslapen. Vlak bij de camping ligt zo'n belachelijk dure lodge, en die hebben natuurlijk stroom nodig. En om stroom te maken heb je een aggregaat nodig. Een diesel-herrie-pokken-aggregaat. Stel je voor dat de lodgers zonder licht zouden komen te zitten...
Dus om 5:45 is Inge klaar wakker. Ze kijkt door het muskieten gaas naar achter de tent, en ziet een boom bewegen. Flink bewegen... Bavianen die slecht wakker worden ? Een lokale windvlaag ? Na een paar seconden wordt het duidelijk: er staat een olifant op nog geen 20 meter van de tent aan een boom te sjorren...Ook goedemorgen. We blijven kijken tot ie verder sluipt, staan op, pakken onze spullen in en gaan ontbijten.
We hebben een langzaam leeg lopende band, dus we gaan om 8 uur weg. Door het park naar het dorpje bij de uitgang alwaar we de band laten plakken. Plakken en vervangen zou ongeveer een half uurtje duren, dus na 2 uur gingen we weer verder. We hebben vandaag een lange rit voor de boeg, en lopen behoorlijk achter op schema. Het landschap is extreem eentonig en we komen nauwelijks mensen tegen. Tijdens de lunch wordt de schokdemper gerepareerd, deze was los geschoten, maar omdat deze auto bladveren heeft valt de schade mee, en slaagt de reparatie ook nog. Na de lunch breekt de uitlaat door een opspattende steen. We zijn in het woeste noorden aangekomen ! Omdat we nu een vreselijke herrie maken zo zonder uitlaat trekken we flink bekijks. De weg wordt met de kilometer slechter, maar om 17:00 komen we dan toch aan in Marsabit. Het kloppende hart van noordoost Kenia (ahum). We rijden naar de camping, zetten de tenten op, en gaan meteen richting net nationaal park. Daniël dropt ons in de lodge om van het uitzicht te genieten, terwijl hij in de stad de uitlaat gaat laten repareren.
We eten spaghetti bolognese en vermaken ons met de bavianen die ook op de camping wonen. Tot dat er een uiterst plaatselijke regenbui ontstaat. De apen nemen wraak voor onze herrie...
Om 22:20 gaan we naar de tent.
Public camp site, Marsabit
inclusief
Zaterdag 8 oktober 2005
Vanmorgen weer om 6 uur opgestaan, spullen meteen ingepakt en ontbeten. Nog even naar de bavianen blijven kijken, en toen naar de "stad" gegaan. De auto moest nog verder worden nagekeken, dus weer een bezoek aan weer een garage. Als dat eindelijk opgelost is moet ieder gat in de auto gevuld worden met diesel, want de komende 5 dagen is er niets. Helemaal niets.
Om 9:45 gaan we dan op pad. De weg lijkt iets minder slecht dan gisteren, maar dat komt waarschijnlijk ook door de aanwezigheid van hoofdstad Marsabit. Helaas verlaten we vrij snel de hoofdweg, en duiken de woestenij in. We volgen een karrenspoor dwars door een vulkanisch landschap. Rond het middaguur rijden we de Chalbi woestijn in. Geen woestijn zoals wij ons dat voorstellen, dus geen bergen zand, maar wel een woestijn zoals ie hoort: leeg. Het is hier bloedheet en we rijden over de sporen van de vorige berijders. Eén keer per jaar loopt dit hele gebied onder water, en dus moet er één keer per jaar een nieuwe weg worden gemaakt. Wie het eerst komt, die bepaalt de route voor dat jaar... We rijden langs de rand van de woestijn tegen een berg ruggetje aan. Op sommige plaatsen zou ik niet eens lopend verder durven gaan, maar Daniël rijdt ontspannen verder. Het is gigantisch ruig en woest. We zien ook helemaal geen mensen of dieren.
We tellen 1 auto in de verte...
Tegen 14:00 zijn we in Kalacha in het noorden van de woestijn aangekomen. Er is een bron en er wonen best veel mensen. Helaas is het zo vreselijk warm dat Niels' humeur tot een absoluut kookpunt stijgt... Naast de camping staat een bak waar water in opgevangen kan worden. Deze is in gebruik als zwembad. We maken dankbaar gebruik van de gelegenheid om af te koelen.
We besluiten de buiten tent weer van de tent af te halen, zodat we de meeste ventilatie hebben vannacht. Na het eten om 20:30 zijn we moe gestreden. De warmte jaagt ons het bed in.
Kalacha, public camp
inclusief
Zondag 9 oktober 2005
We staan zo vroeg mogelijk op en vertrekken om 8:15. Het is bewolkt, en doordat de zon niet brandt is de temperatuur redelijk te dragen. In de loop van de ochtend verdwijnen de wolken en wordt het gewoon weer 40 graden plus. We vervolgen onze route door/langs de woestijn. Deze keer is er geen weg. We rijden puur op gevoel van de gids. Er zijn geen sporen, er is geen pad. Mensen laten zich niet zien, en heel af en toe zien we een kameel. We komen tot 2 keer toe vast te zitten in het mulle zand. De landcruiser blijkt minder geschikt voor het rijden door zand woestijnen...
Rond 10:45 houden we een pauze in North Horr. Hier drinken we wat, en Patty en Inge gaan winkelen tot hilariteit van de lokale bevolking die zich in groten getale verzamelt om te kijken. Als Niels op enig moment opstaat en zich uitrekt (daar staat toch bijna 2 meter en dik 100 kilo blank vlees !) schrikt iedereen zich helemaal het apenzuur. De meeste rennen voor hun leven. Hilariteit bij de achterblijvers natuurlijk ! Inge en Patty kopen voor 300 Ksh een omslagdoek (Maasai doek).
| Vanaf North Horr gaan we niet verder de woestijn in. De weg slingert richting het westen en stort zich letterlijk omlaag richting Lake Turkana. Om 14:45 komen we bij de permanente camping van Gametrackers aan. Het meer lokt, maar zwemmen mag niet want er schijnen ooit eens een paar krokodillen gesignaleerd te zijn... Douchen is ook al geen optie, het water komt uit het meer, is zout en er zit geen dak op de douchehut. Douchen wil zoveel zeggen als met een zoute huid in de volle zon verbranden. In de verre omgeving is niets. Helemaal niets. Geen boom, geen huis, geen mens, helemaal niets. We zoeken een hut uit voor de nacht en proberen wat aan de hitte te wennen. De wind die constant blaast zou prettig geweest zijn als ze tenminste niet heet was geweest. De enige schaduw komt van een grote hut waarvan de voorkant open is. Hoe later op de middag hoe verder de zon de hut indringt. De temperatuur loopt op tot 45 graden in de schaduw. Niels is niet te genieten. We hangen en doen niets tot het avond eten. Niels is nog steeds niet te genieten. Om half 10 duiken we de hutjes en de slaapzakken dan maar in. |
Maandag 10 oktober 2005
We hebben erg slecht geslapen door de gloeiende hitte en de storm die de hele nacht maar doorging met warme lucht verplaatsen. Er staat een boottochtje op het programma voor vandaag. Inge en Patty vinden het niet erg om met windkracht 8 in een wrak bootje te gaan zitten. Niels gaat niet mee. Het boottochtje brengt de dames naar een klein eilandje waar één visser woont.. Aan de rand van het eiland liggen de krokodillen terwijl er geitjes gewoon grazen. De boot dropt de dames en gaat verder. Op het eiland is geen enkele boom of enige vorm van beschutting. Al snel komen de souvenir verkopers uit het dorp door het water aanwandelen. Na een dik uur komt de boot terug en worden de dames bevrijd uit de klauwen van de opdringerige verkopers. Niels doet ondertussen de was.
Na de lunch gaan we met de auto mee naar het dorp naar een lodge. De Oasis club is letterlijk een oase. We hebben het hele terrein met zwembad voor ons alleen en dobberen het grootste gedeelte van de middag in het water. Kostte weliswaar 500 Ksh per persoon, maar was iedere cent waard.
Rond 18:00 worden we weer opgehaald. Onderweg terug naar de camping zoeken we de hoofdmeester van de school op en overhandigen hem een stapel potloden en pennen voor nut van het algemeen. Om 19:15 kunnen we eten en om 21:00 gaan we slapen.
Gametrackers camp, Lake Turkana (Loiyangalani)
inclusief
Dinsdag 11 oktober 2005
Vandaag om 5:45 opgestaan en de tassen ingepakt. We gaan op kameelwandel safari en kunnen niet alles meenemen. Om 8:00 vertrekken we. We beginnen op de "normale" weg die eigenlijk niets met een weg te maken heeft, maar wel druk bereden schijnt te worden.
|
Dan nemen we een kortere route naar Tuum. Een geitenpad waar ik niet over zou willen wandelen zo steil en onbegaanbaar. Dwars over de bergen, dwars door het niets. Het lijkt helemaal nergens op. Het eerste uur is het wel spannend, maar daarna wordt het eigenlijk meer lastig. We stuiteren, hobbelen en bonken over de rotsen. Er is geen minuut rust in de auto. De omgeving is prachtig. Volkomen ongerept, en nog maar zelden door toeristen ogen bekeken. We zien her en der wat Samburu mensen met geiten, kamelen of koeien. We geven een aantal keer water af aan de lokale bevolking, er is hier echt helemaal niets.
Om 12:30 zijn we dan eindelijk in het dorpje tuum. We lunchen en proberen uit te vinden hoelang de wandeling gaat duren. Niemand wil een antwoord geven. Het is heet, en we zouden toch liever weten waar we aan toe zijn zodat we onze krachten een beetje kunnen verdelen. Helaas. We gaan met 3 lokale gidsen en 2 kamelen aan de wandel. Na anderhalf uur lopen zijn we de groep kwijt. Patty, de lokale gidsen en de kamelen gaan echt veel te snel. Wij volgen dus maar gewoon het enige pad. Na 2 uur lopen zijn we plots op de camping. |
Fly camp, 2 uur oost van Tuum
inclusief
Woensdag 12 oktober 2005
De bedoeling is dat we weer een forse wandeling gaan maken. Het eerste stuk tussen de bomen, en de tweede helft dwars door de woestijn zonder schaduw. Alweer weigert iedereen te zeggen hoelang een forse wandeling gaat duren. We besluiten te weigeren. Het is veel te warm, we gaan niet zonder schaduw een forse wandeling maken. Dus worden we vanaf kwart voor zeven over een normaal pad geleid en zijn we na een uur op de plek waar de auto ons weer op zal pikken. We wachten rustig (in de schaduw !) tot Daniël ons op komt halen. Patty loopt nog een uurtje verder met de lokale gids.
De weg is weer ouderwets vreselijk. We stoppen in een dorpje dat naderhand door de lokalen "klein-Bosnië" wordt genoemd. De bevolking loopt veelal gewapend rond. Er is ruzie tussen de verschillende stammen. Echt onveilig lijkt het ons niet toe.
Als we later rond een uur of vijf op de camping zijn, verschijnen er twee overland-trucks vol met Nederlanders die ook uit het noorden komen. In allebei de trucks zit een gewapende militair voor de beveiliging. Enigszins overdreven als je het ons vraagt.
We eten rijst en lamsvlees met veel vet en pezen. Niels gaat om 20:30 naar bed, Inge en Patty drinken nog wat aan de bar. Inge drinkt een Fanta voor 30 Ksh terwijl Patty een lokaal alcoholletje neemt voor 240 Ksh.
Yare camel club + camp, Marala
inclusief
Donderdag 13 oktober 2005
Voor de verandering om 6 uur op en om 8:15 weg. We hebben een rustige dag vandaag. De weg blijft slecht, de uitzichten worden steeds mooier. Het is iets bewolkt vandaag waardoor de temperatuur redelijk blijft. Daniël trekt onderweg de handrem kabel aan gort, maar dat mag de pret niet drukken. Als klap op de vuurpijl springt de schokbreker weer los, maar een touwtje doet in dit geval wonderen. De hobbelweg maakt plaats voor een asfaltweg, en na nog een half uurtje staan we bij Roberts Camp aan lake Baringo. We zetten de tent op en gaan lunchen. Na de lunch duiken we voor 220 Ksh per persoon het zwembad van de naastgelegen lodge in. Een welkome afkoeling want ondanks dat het niet heet is, blijft het toch behoorlijk warm.
Om 17:30 wordt het donker, begint het te waaien en een half uurtje later komt de regen met bakken uit de hemel. Zo hard en zo veel dat we het avond eten maar even uitstellen. Om 19:45 lijkt de regen iets te minderen en eten we ons hapje op in de voortent. Het blijft regenen, druppelen en miezeren, dus we gaan om 21:00 naar bed.
Robert's camp, Campi ya Samaki
inclusief
Vrijdag 14 oktober 2005
We zijn de hele nacht "lastig"-gevallen door het lachen/kuchen van de nijlpaarden uit het meer die op de camping foerageren. Nog voor het ontbijt gaan we op een boottochtje. We stappen rond half 7 aan boord en zien meteen een Goliathreiger. Het beest is anderhalve meter hoog... Verder zien we pakken vogels onder andere ijsvogeltjes. Er vaart een visser op het meer die zijn netten voor ons leegt, en de inhoud aan ons verkoopt om een vis arend te lokken. De gids telt af van 3 naar 1, maar zijn timing klopt niet helemaal. Helaas. We zien een gigantische varaan over de rotsen klimmen, en varen dan naar een kudde nijlpaarden. De kapitein pest de nijlpaarden zodat er af en toe één boos wordt en achter ons aan komt. Gelukkig is het bootje sneller...
Robert's camp, Campi ya Samaki
Banda voor Ksh 2000 incl. gebruik van de keuken en koelkast/diepvries
Avondeten en drinken kost voor 2 personen Ksh 1050 (10 euri).